നിനക്കാതെ തന്നെ സമയം വരുന്നു.
അല്ല വന്നു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.
ഞാനിര, നീയിര, അല്ല ആരാണ്
ഇരയല്ലാതാവുന്നത് (ആയിക്കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നത്)
മാടിവിളിക്കുന്നുണ്ടാകസ്മികത
നിനക്കാത്ത ഭൂവിൽ വേണ്ടാത്തത്
നമ്മെ പുൽകിക്കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.
അനന്താകസ്മികത പിന്നെയും ബാക്കി.
ആരോ സ്വിച്ചിട്ട വാഷിങ് മിഷീനിലെ
അഴുക്കു തുണി പോലെ നമ്മൾ
സംസ്ക്‌കരിക്കപ്പെടുന്തോറും മറ്റുള്ളവരുടെ
കറകളിൽ കാലം നമ്മെ കുടുക്കുന്നു.
ഞാനങ്ങാടി കാണ്ടാൽ, നാട്ടിലെ കുരുക്കൾക്ക് മൂലത്തിൽ കുരുപൊട്ടുന്നു. ഇരിക്കപ്പൊറുതിയില്ലാതെ ഞാനെ ന്തെന്നവർ വാതുവെക്കുന്നു ചെങ്കണ്ണുള്ള രാവിൽ ശുദ്ധവായു വിനായ് പുറത്തിറങ്ങി, കള്ള് കഞ്ചാവ്, പെൺവാണിഭൻ. കേട്ടപാടെ അറപ്പോടെയൻ
ഒരു തെലുപോലും കരഞ്ഞിട്ടില്ല ഞാൻ എന്നിട്ടും എന്റെ കണ്ണുകൾ കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ പോലെ കാണപെടുന്നു. ഇനി അവ എന്തെങ്കിലും പറയാതെ പറയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടാവോ? അറിയില്ലെനിക്ക് ഒന്നുമേ.. തിളക്കവും
തുഞ്ചനും കുഞ്ചനും ചെറുശ്ശേരിയും… ഉള്ളൂരും ആശാനും വള്ളത്തോളും.. വളർത്തിയ മലയാളം ഉണരട്ടെ ഹൃദയത്തിൽ എന്നെന്നും … മാമാങ്കമാടിയ നിളയുടെ പുളിനവും പുണ്യം പൊഴിയുന്ന പമ്പാതീരവും.. അക്ഷര കേളിയായ്
രാവിലെ തിക്കിനും തിരക്കിനും ഇടയിൽ ഓടിക്കയറി ക്ഷീണത്തോടെ ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്തേക്ക് നീങ്ങുന്ന മനുഷ്യർ… കൗതുകത്തോടെ ട്രെയിനിനെ കുറിച്ച് വാ തോരാതെ സംസാരിക്കുന്ന കുട്ടി യാത്രക്കാർ സന്തോഷവും സങ്കടവും മാറിമാറി
Your article helped me a lot, is there any more related content? Thanks!