പ്രണയം
നിശബ്ദമായ കാഴ്ചകളിൽ നിന്നൊരു തുടക്കം,
വാക്കുകൾ തേടാതെ മനസിന്റെ സ്പർശനം.
ചുണ്ടിന്റെ വിറയലിൽ മുല്ലപ്പൂ ചായലുകൾ,
ഹൃദയത്തിനകത്തൊരു സമുദ്രം മുഴങ്ങുന്നു.
പ്രണയമെന്നു പറമ്പോളം സുഖകരം,
ഒരു നിത്യസൂര്യന്റെ വാനമ്പാടി.
ജീവിതം
അവസാനമില്ലാത്തൊരു പാതയിലൂടെ,
നടന്നുചെല്ലുന്ന കാലടികൾ പറയുന്നത്.
ദു:ഖവും സന്തോഷവും മാറി മാറി താളം പിടിച്ച്‌,
ഒന്നാമത്തെ പിറവി, ഒന്നാമത്തെ ഓർമ്മ.
ജീവിതം ഒരു ഗാനം, ഒരു പ്രപഞ്ചം,
എഴുത്തിൽ നിന്നും പാതയും ഉയരുന്നു.
പ്രതീക്ഷ
രാത്രിയുടെ ഇരുണ്ട മേഘങ്ങൾ പൊളിച്ചെഴുതുമ്പോൾ,
സൂര്യന്റെ ഒന്നാമത്തെ കിരണം പകൽ തെളിക്കും.
നശിച്ചു പോകുന്നൊരു വൃക്ഷത്തിൻ ചുവട്ടിൽ,
പുതിയൊരു ചെടി പിറക്കുന്നത് പാതയാകും.
ഓരോ തീരാനിരൂപത്തിൽ പതിയുന്ന കാഴ്‌ച,
പ്രതീക്ഷ ഒരു ജീവിതത്തിന്റെ നിലാവാണ്.
ഓർമ്മ
ചെന്നു പോകുന്ന കാറ്റിന്റെ ഒടുവിലൊരു തിരിയൽ,
അകലത്തെ നക്ഷത്രം പകലിന്റെ തെളിമയിൽ മറയുമ്പോൾ.
കൂടെ വന്നിരുന്ന ആ സ്വപ്നമഴവില്ല്,
ഇനി ഉറങ്ങുന്നു മറവിയുടെ പൂമുഖത്ത്.
ഒരിക്കലും തിരികെ വരാത്ത ഓർമ്മകൾ,
കണ്ണീർ തുള്ളിയായി വീണു ചേരുന്നു.
