നീണ്ടയാത്രയിലാണയാൾ…
പാത്തും പതുങ്ങിയും ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.
പകൽവെളിച്ചത്തിലും സകുലം
സഞ്ചരിക്കുന്നവന് ആരും മുഖം കൊടുത്തില്ല.
ദേഷ്യമാണയാൾക്ക് പലരോടും,
ദയയില്ലാത്ത മനുഷ്യരോടും..
ഓടിത്തളർന്നവന് ദാഹജലം നൽകാൻ വരെ-
യവർക്ക് സമയമില്ല.
മുന്നറിയിപ്പുകൾ പലതും നൽകി,
കാലുകൾ ഉറക്കെ ചവിട്ടി,
സഞ്ചാരത്തിന് വേഗത കുറഞ്ഞു-
യെന്നിട്ടുമവർ മയക്കത്തിലാണ്…
പതിയെ കാലുകൾ ഇടറി,
ചവിട്ടടികൾ പതറി,
കണ്ണുകൾ മുറുകെ അടച്ച്,
നീണ്ടവിശ്രമത്തിലാനായാൾ..
നീ ചിരിച്ചാൽ അന്ന് വസന്തം പൂക്കും. ശരത്ക്കാല സന്ധ്യകൾ നമ്മിൽ പ്രണയം പൊഴിക്കും. നീ കരഞ്ഞാൽ അന്ന് വർഷം ചിന്നും. കാർമുകിൽകൂട്ടങ്ങൾ തമ്മിൽത്തല്ലി പൊട്ടിച്ചിതറും. നിൻ്റെ ഹർഷങ്ങളിൽ
പ്രണയമാണ്, ഓരോ സൂഫി കഥയുടെ പിന്നിലും അവന്റെ പ്രഭുവിനോടും പ്രാണനോടുമുള്ള അടങ്ങാത്ത പ്രണയം ഒടുക്കമില്ലാതെ അവനതിൽ അലിയുന്നു ലയിക്കുന്നു…. പിന്നെ മലമുകളിലും മലഞ്ചരിവിലുമായി അവനതിനെ ആഴത്തിൽ ആസ്വദിക്കുന്നു…
പ്രിയ്യപ്പെട്ടവളേ, ആരെയൊക്കെ സ്നേഹിക്കുമ്പോഴും പെട്ടെന്നൊരിക്കലയാളിറങ്ങി- പ്പോയേക്കാമെന്ന് വെറുതേയെങ്കിലും ചിന്തിച്ചേക്കുക. ഒരു കൈ കൊണ്ടൊരാളെ മുറുക്കെപ്പിടിക്കുമ്പോള്‍ ഒരു വിരല് കൊണ്ടെങ്കിലും സ്വയം താങ്ങി നില്‍ക്കുക. ഒരിക്കലൊരിക്കല്‍ ആരുമില്ലാതെയാവുകയാണെങ്കിലും ഹൃദയം
വിയർപ്പ് കണങ്ങൾ ഉമ്മവച്ചൊഴുകുന്ന പിൻകഴുത്ത്. അഴിഞ്ഞുലഞ്ഞ ഉടയാടകൾ. താഴേയ്ക്കൂർന്ന മടിക്കുത്തിൽ മുഷിഞ്ഞ നോട്ടുകൾ ഒട്ടിയ കവിളുകൾ വിറയ്ക്കുന്ന കൈകൾ മങ്ങിയ മൂക്കുത്തിയിൽ മോഹങ്ങളുറങ്ങുന്നു…!! നഷ്ടനിദ്രയുടെ പരിഭവത്തിൽ കുഴിഞ്ഞു
