അതെ,
ഞാനൊരു രോഗിയാണ്
ആരോടും പറയാൻ വയ്യാത്ത
വേദനയാൽ, പരിഭവങ്ങളാൽ
ഉള്ളിടം നീരുകായാണ്
ആരോടെങ്കിലും ചിലപ്പോൾ
മനസ്സ് തുറ ന്നിരിക്കണമെന്നുണ്ട്
എല്ലാമുള്ളിലൊ തുക്കിയലയുന്നയെന്നെ
ചിലർ ഭ്രാന്തനെന്ന് വിളിക്കുന്നു
ചിലർ വിത്ത് സൈക്കോയെന്ന
അടിക്കുറിപ്പുമായെൻ
ചിത്രം
സ്റ്റാറ്റസ് വെക്കുന്നു
ചിലരെങ്കിലുമെന്നോട് നിനക്കൊന്നുമില്ലെന്ന്
പരിഹാരമെന്നോണം പറഞ്ഞിരുന്നു
എൻ്റെ വേദനയ്ക്കിന്നൂ ഞാൻ
മരുന്ന് കണ്ടെത്തി
“ആത്മഹത്യ”
ഒരു തെലുപോലും കരഞ്ഞിട്ടില്ല ഞാൻ എന്നിട്ടും എന്റെ കണ്ണുകൾ കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ പോലെ കാണപെടുന്നു. ഇനി അവ എന്തെങ്കിലും പറയാതെ പറയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടാവോ? അറിയില്ലെനിക്ക് ഒന്നുമേ.. തിളക്കവും
പ്രണയമാണ്, ഓരോ സൂഫി കഥയുടെ പിന്നിലും അവന്റെ പ്രഭുവിനോടും പ്രാണനോടുമുള്ള അടങ്ങാത്ത പ്രണയം ഒടുക്കമില്ലാതെ അവനതിൽ അലിയുന്നു ലയിക്കുന്നു…. പിന്നെ മലമുകളിലും മലഞ്ചരിവിലുമായി അവനതിനെ ആഴത്തിൽ ആസ്വദിക്കുന്നു…
പ്രിയ്യപ്പെട്ടവളേ, ആരെയൊക്കെ സ്നേഹിക്കുമ്പോഴും പെട്ടെന്നൊരിക്കലയാളിറങ്ങി- പ്പോയേക്കാമെന്ന് വെറുതേയെങ്കിലും ചിന്തിച്ചേക്കുക. ഒരു കൈ കൊണ്ടൊരാളെ മുറുക്കെപ്പിടിക്കുമ്പോള്‍ ഒരു വിരല് കൊണ്ടെങ്കിലും സ്വയം താങ്ങി നില്‍ക്കുക. ഒരിക്കലൊരിക്കല്‍ ആരുമില്ലാതെയാവുകയാണെങ്കിലും ഹൃദയം
