ഞാൻ ചതിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
ഉണർവിൽ ഉറങ്ങുന്ന പോലെ
ഞാൻ പാതി ചത്ത് ജീവിക്കുന്ന
വിരോദാഭാസമായി മാറി.
ഇരു കരകളും അടുപ്പിക്കുന്തോറും
പുഴവലുതാകുന്നു. ജീവിക്കുന്നവരെ
തോൽപ്പിക്കുന്നയൊരു മാജിക്ക്
എന്നിലുണ്ടാകണം.
ഉത്തരമില്ലാതെ, ചോദ്യങ്ങളിൽ
ജീവിച്ചു നോക്കുമ്പോൾ
ഒരു ചെവിയിൽ കേട്ട് മറ്റൊന്നിൽ
വിടേണ്ട അടുത്ത പാരഢോക്സ്.
വൃഥാവിലായ ത്യാഗങ്ങളെന്നെ
കൂടുതൽ അർത്ഥശൂന്യനാക്കുന്നു
മരിക്കാൻ ഇനിയങ്ങ്
വെറുതെ ജീവിച്ചാൽ മതി
പ്രണയം നിശബ്ദമായ കാഴ്ചകളിൽ നിന്നൊരു തുടക്കം, വാക്കുകൾ തേടാതെ മനസിന്റെ സ്പർശനം. ചുണ്ടിന്റെ വിറയലിൽ മുല്ലപ്പൂ ചായലുകൾ, ഹൃദയത്തിനകത്തൊരു സമുദ്രം മുഴങ്ങുന്നു. പ്രണയമെന്നു പറമ്പോളം സുഖകരം, ഒരു
നിനക്കാതെ തന്നെ സമയം വരുന്നു. അല്ല വന്നു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. ഞാനിര, നീയിര, അല്ല ആരാണ് ഇരയല്ലാതാവുന്നത് (ആയിക്കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നത്) മാടിവിളിക്കുന്നുണ്ടാകസ്മികത നിനക്കാത്ത ഭൂവിൽ വേണ്ടാത്തത് നമ്മെ പുൽകിക്കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. അനന്താകസ്മികത
രാവിലെ തിക്കിനും തിരക്കിനും ഇടയിൽ ഓടിക്കയറി ക്ഷീണത്തോടെ ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്തേക്ക് നീങ്ങുന്ന മനുഷ്യർ… കൗതുകത്തോടെ ട്രെയിനിനെ കുറിച്ച് വാ തോരാതെ സംസാരിക്കുന്ന കുട്ടി യാത്രക്കാർ സന്തോഷവും സങ്കടവും മാറിമാറി
കോതയുടെപാട്ട് ആരും കേട്ടതല്ല. വായ്ക്ക് തോന്നിയത് കോതയ്ക്ക് പാട്ടെന്ന് ചൊല്ലി. കോതക്ക് തോന്നിയ പാട്ട് ഇടിമുഴക്കങ്ങള്‍ക്കിടയിലെ നിശ്ശബ്ദതയായി താഴ് വരകളില്‍ മുഴങ്ങി. ഉരുള്‍പൊട്ടലില്‍ കുത്തിയൊലിച്ചുപോയി. ചെളിയില്‍ പുതഞ്ഞു
Your point of view caught my eye and was very interesting. Thanks. I have a question for you.